گنبد و مناره حرم مطهر رضوی

سلام خدمت همراهان خوب

شهادت امام رضا علیه السلام رو به همه عاشقان این حضرت تسلیت می گم

خوش به سعادت اون هایی که در این روزهای عزیز در جوار آقا امام رضا(ع) هستن....

به مناسبت این روز مطلبی رو در مورد بخشی از ساختمان بارگاه ملکوتی امام هشتم انتخاب کردم

اگه اهل شهر مشهد نباشی و به عنوان زایر وارد این شهر بشی در اولین نگاه سعی می کنی گنبد نورانی حضرت روشنی بخش چشم و آرام بخش روحت باشه.از میون همه ساختمونها می گردی تا گنبد آقا رو پیدا کنی و...

بله درسته اگه موافق باشین می خوام کمی در مورد گنبد و مناره حرم آقا رضا علیه السلام حرف بزنم....

 گنبد حرم مطهر رضوی

مشخص ترين نماد و نشانه مضجع شريف رضوي (ع) گنبد زراندود آن است که از دوردست هاي شهر قابل رويت بوده، سلام و درود بيکران مجاوران و زائران حضرتش را نثار مدفن پاک آن امام همام مي کند.بي اغراق مي توان گفت نخستين تصوير و خاطره اي که همگان با شنيدن نام "مشهد" در ذهنشان مي نشيند، تصوير طلافام همين گنبد است که آرزوي زيارت آستان منورش را در يادها زنده مي کند. نخستين گنبدي که بر فراز مزار قدسي حضرت ساخته شد ، به امر سلطان "سنجر سلجوقي" (552 - 511 ه- ق) و از سوي وزير وي ، شرف الدين قمي و مساعدت گروهي ديگر از سرشناسان، در آغاز قرن 6 هجري بنا شده و به نقل مورخان، از کاشي بوده است.درعهد صفويان و در روزگار شاه طهماسب صفوي خشت هاي نفيس کاشي روي گنبد به خشت هاي طلا مبدل شد.پس از غارت خشت هاي طلاي گنبد در شورش ازبک ها، به دستور شاه عباس صفوي و در فاصله سال هاي 1016 - 1009 ه.ق.که وي پياده از اصفهان به مشهد آمد، تجديد بنا و طلاکاري مجدد گنبد صورت گرفت. اکنون، قبر مطهر امام رضا (ع) دو گنبد دارد: اول، همان گنبد نخستين که قرن ها از ساخت آن مي گذرد و از درون حرم ، سطح مقعر و مقرنس آن پيداست -و دوم گنبد فعلي که به دستور شاه عباس دوم بر روي گنبد اول قرار گرفت .ارتفاع گنبد خورشيد مثال رضوي (ع)، از کف حرم تا اوج محدب آن بيش از 31 متر است.

گنبد حرم مطهر رضوی

 مناره حرم مطهر رضوی

در مجموعه قديمي آستان قدس رضوي دو مناره وجود دارد که يکي از آنها نزديک گنبد مطهر و ديگري مقابل آن و بالاي ايوان عباسي (صحن انقلاب) واقع شده است.هر دو مناره روکش طلا دارند و جلوه اي شکوهمند به بارگاه حضرت بخشيده اند. احتمال مي رود مناره نزديک گنبد هم زمان با بناي خود گنبد ساخته شده و از آثار قرن 6هجري است; چه، در آن زمان معمول بوده که در کنار گنبد، مناره اي هم ساخته شود.شاه طهماسب صفوي در قرن 10 مناره مذکور را مرمت و طلاکاري کرد.پس از وي نادرشاه افشار، هنگامي که ايوان اميرعلي شير نوايي را تذهيب مي کرده، مناره گنبد را نيز تجديد طلا نموده است.دومين مناره، روي ايوان عباسي است و از ديگر آثار عهد نادري به شمار مي رود.با اينکه فاصله دو مناره زياد است، اما کساني که از سمت جنوب اماکن متبرکه (خصوصا خيابان امام رضا ) به سوي حرم مي آيند، چنين مي پندارند که گنبد مطهر ميان دو مناره قرار گرفته است.معلوم نيست که باني و معمار آن، منظور خاصي از بناي اين چنيني مناره داشته يا طبيعت کار اين طور درآمده است  .

 ممنون که امروز هم با ما همراه بودین

التماس دعا

 

تنوع در معماری مساجد 2

خوب دوستان این هم ادامه مطلب!

نکته جالب اینه که همه این فضاها به یک هدف شکل گرفتن به یک دلیل ساخته شدن!به همین خاطر تنوع شکل و فرم و فضایی که هر کدوم از این بناها دارن آدم رو به فکر وا می داره!

یه شعر هست که می گه هرکسی با زبون خودش مدح و ثنای خدا رو می کنه!من وقتی این تنوع رو دیدم یه دفعه به یاد همین شعر افتادم .

خدای خوبم هر کسی با هر شکلی تو رو صدا می کنه جوابش رو می دی !تو خیلی خوبی خدا جونم!

zxj0sq5iaicew00f2id.jpg
 
مسجد جامع کوردوبا
کوردوبا، اسپانيا
© آرشيو تصويری آقاخان، آم. آی. تی./ محمد الاسد
 
ساخت مسجد جامع کوردوبا در ميانه‌ی سال‌های ۷۸۴ و ۷۸۶، در دوران زمامداری عبدالرحمان اول بر محل يک ويسی گات، که احتمالاً مکان پيشين يک معبد رمی بوده بنا نهاده شده است. پس از فتح کوردوبا در سال ۱۲۳۶، فرديناند سوم اين مسجد جامع را به کليسای بزرگ شهر اختصاص داد. در اوايل قرن شانزدهم، بر اساس فرمان امپراتور مقدس رم، چارلز پنجم، يک «نيايش‌خانه» گاتيک در مرکز مسجد جامع پيشين گنجانده شد.
 
990bguuldncldlunm72.jpg
 
مسجد العباس
اصناف، يمن
جايزه معماری آقاخان، ۲۰۰۱/ مرات جرمن
 
مسجد العباس در نزديک روستای اصناف، در سي و هشت کيلومتری جنوب شرقی صنعا، پايتخت يمن واقع است.تاريخ بنای آن ۱۱۲۵- ۲۶ است و مسجد کوچکی با ديوارهای سنگ‌کاری شده، ستون‌های سنگی و سقفی از تيرچوبی و طاق‌دار است. سقف طاق‌دار آن با نقوش گلدار طلايی و هندسی و خطوط کتيبه پوشانده شده است.
 
z3elfe1lbvkfkf8wpt1.jpg
 
مسجد جامع
پرتو نووا، بنين
© جايزه‌ی معماری آقاخان، ۱۹۸۶/ کارلا دو بندتی
 
ساخت مسجد مرکزی پرتو نووا، بنين در سال ۱۹۱۲ به دست آفريقاييان به وطن بازگشته از آمريکای جنوبی آغاز شد. اين مسجد همانند کليساهای بزرگ اروپای قرون وسطی، بر فراز افق نسبتاً پائين فضای شهری شهر بنا شده است. اين مسجد نشان‌دهنده‌ی بارورکنندگی متقابل سنت‌های باحی و آفريقايی است و در چارچوب سنت معماری مساجد آفريقايی- برزيلی قرار می‌گيرد.
 
f2oe1l47cag2u16wiv2.jpg
 
مسجد دارالاسلام
آبيکيو، نيومکزيکو، ايالات متحده
© بنياد فرهنگ آقاخان و دانشگاه آمريکايی قاهره/ سعيد ذوالفقار
 
اين مسجد توسط و برای يک جامعه جديد آزمايشی ساخته شد، که اعضايش در فنون ساخت طاق و گنبد رايج در مصر عليا، از کارفرمايی حسن فتحی معمار و تيم سنگ‌کاران نوبه‌ای وی (که مخصوصاً به اين منظور به ايالات متحده آمدند) سود جستند. ساخت آن که به طور کامل از خشت و گل است با سنت خشتی محلی بسيار هم‌آوا است.
 
c4cl4zwix54o5dfwmviw.jpg
 
مسجد شورای بزرگ ملی
آنکارا، ترکيه
© جايزه‌ی معماری آقاخان، ۱۹۹۵/ رها گونای
 
مسجد جديد شورای ملی منحصراً برای استفاده اعضای پارلمان، وزرا و کارمندان در نظر گرفته شده است. اين مسجد متشکل از يک محوطه‌ی بيرونی سه گوشه‌، و نمازخانه مستطيل شکلی که مشرف بر باغی بزرگ، سه گوش و برآمده و يک استخر است. ديوار شيشه‌ای طرف قبله رو به باغ قرار گرفته است.
 
40dzkjlyuvwsp297aa.jpg
 
مسجد هواجوزيانگ
زيان، چين
© جايزه‌ی معماری آقاخان، ۱۹۸۵/ ونگ هوايد
 
مسجد کنونی در سال ۱۳۹۲ بنا نهاده شد و از آن زمان تا به حال سه بار بازسازی شده است. مجموعه بنا که در زمينی مستطيلی و طويل در منطقه‌ای پر جمعيت بنا شده است، متشکل از پنج باغستان است که هر باغستان به عنوان فضايی مستقل طراحی شده و به وسيله‌ی ديوارها و دروازه‌هايی از يکديگر جدا شده‌اند.
 
6uxjnvcg2wl382eswt7g.jpg
 
مسجد حسن
رباط، مراکش
© آرشيو تصويری آقاخان، ام. آی. تی، ۱۹۹۰/ مرات جرمن
 
مسجد حسن به دست حاکم المحاد، يعقوب المنصور بنا گرديد که ساخت مسجد را در سال ۱۱۹۱، همزمان با بنای شهر رباط آغاز نمود. هشت سال بعد المنصور درگذشت و مسجد ستون‌دار که يکی از بزرگ‌ترين مساجد جهان به شمار می‌آيد ناتمام ماند. مناره‌ی نسبتاً سالم آن نمايانگر مقياس عظيم طرح اين مسجد است.
 
dfjehpw4h2hmbttkm18.jpg
 
مسجد الحاکم
قاهره، مصر
© ناصر رباط/ ناصر رباط
 
بنای مسجد الحاکم توسط خليفه فاطمی، العزيز در سال ۹۹۰ آغاز گرديد و به وسيله‌ی فرزندش حاکم بامرالله و مباشرش ابو محمد الحافظ عبد الغنی ابن سعيد المصری در سال ۱۰۱۳ به اتمام رسيد. اين مسجد به وسيله‌ی خشت همراه با نمای سنگی و مناره ساخته شده است. طرح مستطيلی نامنظّم آن متشکل از يک نمازخانه و باغستانی مستطيلی است که به وسيله‌ی طاق‌های ستون‌دار محصور شده است.
 
7skb75m716hof0a7tve.jpg
 
مسجد جين‌گاری بر
تيمباکتو، مالی
© جايزه‌ی معماری آقاخان، ۱۹۹۶/ فرخ درخشانی
 

جين‌گاری بر، «مسجد بزرگ» کهن‌ترين بنای تاريخی و بزرگ‌ترين بنای شاخص تيمباکتو است. اين مسجد که در گوشه‌ی غربی شهر کهن واقع است، تقريباً به طور کامل بر زمين ناهموار(بانکو) بنا شده است. حفاظت و نگاهداری مسجد شامل تعمير رويه‌ی گلی آن، با فراخوان امام مسجد مرتباً توسط مردم از طريق مشارکت مالی، مصالح و نيروی کار به عهده گرفته می‌شود.

 

q3i6lm9ajotcs10k5l9m.jpg
 
مسجد شاه
اصفهان، ايران
© جايزه‌ی معماری آقاخان، ۱۹۹۹/ خسرو بزرگی
 
مسجد شاه به عنوان مکانی برای عبادت عمومی در طرح جديد شهرسازی اصفهان به دست شاه عباس ساخته شد، اما در زمان زمام‌داری جانشين وی، شاه صفی اول تکميل گرديد. ايوان جنوبی (قبله) توسط هشت نمازخانه زمستانی گنبدی شکل محصور شده است که تا باغستان‌ها امتداد يافته و در راستای طاق‌هايی که در حکم مدرسه هستند قرار گرفته است.
 
منبع:
  
 
 
 

تنوع در معماری مساجد 1

سلام به همه دوستهای خوبم!طاعات و عبادات همگی قبول باشه .

راستش واسه این روزهای عزیز و برای اولین مطلبی که می خواستم بفرستم تصمیم گرفتم راجع به مسجد بگم!یه موضوعی که باهاش خیلی برخورد داریم بد نیست از نظر معماری هم دوباره یه نگاه بهش داشته باشیم.تنوعی که مساجد در جاهای مختلف دنیا دارن می تونه جالب باشه!

چون یه ذره مطلبش طولانی بود در دو تا بخش می فرستم!بخش اول رو ببینین!

من که از این موضوع خوشم اومد امیدوارم شما هم استفاده کنین!منتظر نظرهاتون هستم!

تنوع در معماری مساجد

مسجد به عنوان بنایی نمادین در اسلام، که در تئوری به چیزی بیش از مشخص نمودن قبله نیاز ندارد، موجب پیدایش شماری از قالب‌های معماری متمایز گردیده است. سنت‌های ساختمانی محلی و زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی متفاوت تنوّع معماری‌های مساجد و گوناگونی روش‌های ساخت بنای آن را موجب شده است.

مسجد موجب پیدایش شماری از قالب‌های معماری شده است، که شامل «چهار ستون»، «چهار ایوان»، «فضای گنبدی در مرکز»، «خیمه‌ای یا آلاچیقی» و «سه گنبدی» است. این قالب‌ها در طی قرون توسعه یافته‌اند و اکنون نیز پیوسته مورد استفاده و کاربرد مجدد قرار می‌گیرند. در دنیای معاصر، سنت رجوع به قالب‌های معروف مسجد و سادگی کاربرد آنها در طول دهه‌های اخیر، برای مسلمانان تمام دنیا می‌تواند به عنوان راهی برای اعلام مسلمانی‌شان شناخته شود. حاصل آن مدلی پان- اسلامی است، به عنوان مثال، کاربرد گنبد و مناره، اصطلاحات معماری استاندارد مسجد که به مکان مشخصی تعلق ندارد، اما به نحو روبه رشدی به عنوان مکان‌های عبادت «مسلمانان» توسط مسلمانان وغیر مسلمانان در همه جا استعمال می‌شود. مشخصاً این مسأله در فضاهایی که مسلمانان در اقلیت هستند، مانند اروپا و آمریکای شمالی صدق می‌کند.

روند استاندارد شدن رو به رشد اصطلاحات معماری مورد استفاده در ساخت مساجد نمایانگر چالش‌هایی در راه حفظ سنت طولانی مسلمانان در ساخت فضاهای عبادت با روش‌های معماری متنوع است.

 

4arb6658dtyqymnfagkr.jpg
 
مسجد دانشگاه
دپوک، جاوا برات، اندونزی
© جايزه‌ی معماری آقاخان، ۱۹۹۰/ سها اوزگان
 
مسجد دانشگاه در مرکز پرديس دانشگاه اندونزی در دپوک قرار دارد. در اصل اين مسجد برای گنجايش حدود ۳۰۰۰ نمازگزار در فضای سرپوشيده طراحی شده و می‌تواند تا ۵۰۰۰ نفر را به اضافه‌ی فضای سرباز در خود بگنجاند. انديشه‌ی طرح اصلی آن برگرفته از نوع معمول مساجد در اندونزی است که سقف‌های چند لايه از شاخصه‌های اصلی آن است.
 
ug0lyzxrzi1egrkwkbsb.jpg
 
مسجد تنگکو تنگاه زهرا
کوالا ترنگانو، مالزی
© جايزه‌ی معماری آقاخان، ۱۹۹۴/ بحرين شاه رجا
 
مسجد تنگکو تنگاه زهرا که پس از به خاک سپرده شدن مادر سلطان کنونی مالزی در دهانه رودخانه ترنگانو به اين نام خوانده شد، به دليل آنکه بر روی آب شناور می‌نمايد، تمايل آن است که به «مسجد شناور» خوانده شود. اين مسجد در سپتامبر ۱۹۹۱ ساخته شد و توانايی گنجايش بين ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ نمازگزار را در يک زمان دارد.
 
s0ivar4v1op23jp279.jpg
 
مسجد سپيد شريف الدين
ويساکو، بوسنی و هرزگوين
© جايزه‌ی معماری آقاخان، ۱۹۹۳/ جاکوس بتانت
 
مسجد سپيد شريف‌ الدين در ويساکو (زمانی جزء کوچکی از يوگسلاوی) نماينده‌ی تصوير مدرنی از حضور بلند مدت جامعه‌ی مسلمانان در يک کشور سوسياليستی است. طرح مسجد جديد در ابتدا به عنوان گسستی در سنت به شمار آمد، اما در نهايت اعضای آن، اين بنا را با افتخار به عنوان يک شاخص مهم در شهر پذيرفتند.
 
jae5c82thb22xmd5afqq.jpg
 

مسجد قبه
مدينه، عربستان سعودی
© جايزه‌ی معماری آقاخان، ۱۹۸۹/ محمد اکرم
 
مسجد قبه در نقطه‌ای قرار دارد که حضرت محمد اولين مسجد را پس از هجرت به مدينه بنا نهاد. در طول دهه ۱۹۸۰، معمار مصری، عبد الواحد الوکيل بيش از دوازده عدد مسجد در عربستان سعودی طراحی نمود. در حالی که اين مساجد در اندازه و ساخت با يکديگر متفاوت‌اند، به شدت بر قالب‌های تاريخی مختلف متعلق به ميراث معماری جهان اسلام متکی هستند، که می‌توان به «احياء طلب» از آن نام برد.
 
vq525i4v4g7fifv86l7.jpg
 
مسجد گلی
ماری، استراليا
© آرچ نت
 
مسجدی گلی که توسط شترداران افغان ساکن در استراليا در اواخر قرن نوزدهم بنا شده است.

معماری ایرانی اسلامی

براي خوردن يك سيب چقدر تنها مانده ايم!

 

معماری ایرانی اسلامی

 

مدتی پس از ورود اسلام به ایران، مردم به ساختن محل هایی برای عبادت یا به بیان دیگر به ساختن مسجد روی آوردند، ولی نه مسجد با فرم و شكل امروزی آن؛ بیشتر این مساجد نیز روی آتشكده ها و یا با تغییراتی روی آنها ساخته می شد. مسجد جامع اصفهان به همراه مسجد جامع فهرج یزد، تاریخانه دامغان و جامع زواره جزو اولین مساجد ساخته شده در ایران است؛ اما نه یك مسجد ساده!

مسجد جامع اصفهان گنجینه هنر ایران و در شمار شاهكارهای معماری است و جزو افتخارات این سرزمین محسوب می شود. این مسجد، مجموعه كاملی از بیان تاریخ، فرهنگ و هنر این سرزمین است كه با معماری، كاربرد مصالح و تكنیك های مختلف ساخت به عرصه ظهور رسیده است. نكته جالب در ساخت مسجد جامع اصفهان سیر تاریخی ساخت آن است كه ساخت این مسجد را به یك دوره و سبك معماری محدود نكرده و اجازه مشاركت سبك های معماری ایرانی و حتی اكثر اقوام حكمران این سرزمین را در ساخت این مسجد داده است كه البته این مورد را به عنوان یكی از محاسن این بنا می توان منظور كرد. وقتی از میان بازار، گذرگاه هایی نه چندان بزرگ ما را به مسجد می رساند، نمی دانیم كه چه گنجینه ارزشمندی در پایان این گذرگاه در انتظارمان است و وقتی وارد حیاط مسجد می شویم، در می یابیم كه در كجا هستیم؛ بله! در مكانی با وسعتی نه چندان گسترده ولی با ارزش غیر قابل تصور. ما در مسجد جامع اصفهان هستیم؛ مجموعه ای از تاریخ، فرهنگ، هنر، معماری و عشق ایرانی. به هر كجا می نگریم هنر است و عشق كه با تاریخ در آمیخته. باید جلوتر برویم و بیشتر دریابیم. كدام انسان هنردوست و عاشق را می توان یافت كه با دیدن این مسجد مجذوب آن نشود و با قرار گرفتن در زیر این گنبدها، ایوان ها و در كنار ستون ها با نگاه به آجرها و كاشی كاری ها چه كسی می تواند زبان به تحسین نگشاید و كدام ایرانی است كه غرور، تمام وجودش را فرا نگیرد. آری در وسیع ترین مسجد ایران هستیم؛ مسجدی كه نشان از سیزده قرن تحول در فرهنگ و هنر این سرزمین دارد.قدیمی ترین آثار به دست آمده در این مسجد نشان از ساخت این بنا روی یك آتشكده ساسانی دارد. بنای اولیه مسجد در قرن دوم هجری ساخته شده كه به صورت شبستان بوده وحدود ۲۰ درجه از جهت اصلی قبله انحراف داشته است. در قرن سوم، مسجد اولیه به كلی ویران شده و مسجدی جدید به جای آن احداث می شود، ولی تغییرات اساسی در قرن پنجم و ششم در مسجد رخ می دهد. افزودن دو گنبد در شمال و جنوب مسجد؛ ابتدا گنبد نظام الملك یا گنبد شمالی كه در سال ۴۷۳ هجری قمری به دستور خواجه نظام الملك ساخته می شود و دوم گنبد تاج الملك كه در سال ۴۸۱ هجری قمری ساخته شده كه به گنبد خاكی معروف است و از شاهكارهای گنبدسازی محسوب می شود. پس از ساخت این گنبدها، مسجد شبستانی به مسجدی با چهار ایوان تبدیل می شود؛ چهار ایوان در چهار جهت اصلی؛ ایوان جنوبی یا صفه صاحب، ایوان شمالی یا صفه درویش، ایوان غربی یا صفه استاد و ایوان شرقی یا صفه شاگرد كه هر یك خود بتنهایی شاهكاری در معماری ایران پس از اسلام هستند؛ بویژه ایوان استاد كه دیدن آن موجب حیرت است. پس از عبور از صفه درویش و با ورود به شبستان اصلی مسجد، ستون های آجری اولین چیزهایی هستند كه خودنمایی می كنند و تابش رشته هایی از اشعه آفتاب به داخل فضا را به سوی معنویت سوق می دهند. آجركاری های به كار رفته در ستون و سقف، بسیار زیباست و یادگاری از عصر سلجوقیان و سبك معماری رازی ست. برای تماشای زیبایی ها باید بیشتر جلو برویم؛ گنبدی با ارزش های هنری بالا، كه حدود ۵/۱۹ متر ارتفاع دارد و قطر آن ۵/۱۰ متر است. تزئینات آجركاری زیر گنبد كه با گچ كاری تركیب شده، این گنبد را بسیار با شكوه جلوه می دهد. از شمال مسجد به جنوب آن می رویم؛ به ایوان جنوبی یا صفه صاحب كه دلیل نامگذاری آن را برگزاری مجالس وعظ صاحب بن عباد در این محل ذكر كرده اند. از ایوان، وارد گنبدخانه جنوبی می شویم؛ گنبد خواجه نظام الملك كه در زمان ملكشاه سلجوقی و به دستور وزیرش خواجه نظام الملك ساخته شده است. از بین ایوان های شرقی و غربی، ایوان شرقی به نام صفه شاگرد مشهور است كه قاب پیرامونی این ایوان با كاشیكاری های اصیل دوره سلجوقی تزئین شده است. ایوان غربی هم به صفه استاد مشهور بوده و از تزئینات آجری این دوره برخوردار است. شبستان های مختلفی در مسجد جامع عتیق اصفهان ساخته شده، اما چند شبستان این مسجد دارای اهمیت بیشتری است؛ مثل شبستان چهل ستون شاه عباس كه در دوره شاه عباس اول صفوی به ضلع جنوب شرقی مسجد افزوده شده و ستون های فراوان از ویژگی های این شبستان است. یكی دیگر از فضاهای دارای اهمیت در این مسجد، شبستان طاقداری است كه در ضلع غربی مسجد قرار دارد و به نام شبستان بیت الشتاء عماد معروف بوده و برای ادای فریضه نماز در زمستان بنا شده است؛ فضایی با ابعاد ۲۵*۵۰ متر با طاق های خیمه ای و ستون های كم ارتفاع با نورگیری هایی در سقف از مرمر سفید كه نور را به طرز زیبایی به شبستان باز می تابد. این شبستان یادگار دوران تیموری است. شبستان دیگر این مسجد شبستانی است كه به وسیله اولجایتو، فرمانروای ایلخانی ساخته شده و در قسمت شمال غربی مسجد قرار دارد؛ این شبستان در قرن هشتم هجری به بنای مسجد ملحق شده است. بر خلاف مساجد دیگر كه دارای یك محراب هستند، مسجد جامع اصفهان دارای ۹ محراب است كه در مكان های مختلف قرار دارند و مهمترین این محراب ها، محراب اولجایتو است كه به عنوان یك شاهكار هنری در شبستان اولجایتو قرار داشته و كار استادی به نام استاد حیدر معمار است؛ این محراب نمونه نفیسی از تزئین گچبری است. لازم به ذكر است كه این مسجد دارای دومناره زیبا است كه در طرفین ایوان جنوبی قرار دارند و روی آنها مقرنس كاری، همراه با كتیبه هایی از آجر و كاشی خودنمایی می كند. همچنین در داخل مسجد، تزئینات فراوان و اسباب و اثاثیه ای مانند منبر ها و كتاب ها و موارد دیگر وجود دارد كه متعلق به مسجد هستند. این مسجد در دوران جنگ تحمیلی عراق مورد اصابت بمب قرار گرفته و آسیب دید كه البته این آسیب مختصر بازسازی و مرمت شد. این مسجد با فضاهای متعدد مثل گنبدها و ایوان ها و مناره ها و شبستان ها و ۴۷۷ طاق و قوس، تاریخ خلاصه شده ای از هنر این سرزمین است. . . .